Creativiteit

Wie creatief is heeft een rijk leven, aangezien iemand in staat is om van niets iets te maken. Een zegen dus, toch rijst altijd weer die ene vraag, maakt creativiteit eigenlijk wel gelukkig?
Voor aanvang van de voorstelling staat de actrice te wankelen op haar benen. Twijfels woelen in haar maag. Ze wordt er onpasselijk van. Waarom doet ze dit? Als ze echt de sterren van de hemel kon spelen, dan zou ze achter de coulissen staan popelen om haar opwacht op het toneel te maken. Naar huis, dat is wat ze wil.
De schilder trekt aan zijn haren, ineengedoken zit hij op de vloer. Penselen slingeren over de grond. Olieverf plakt tegen de muur omdat hij zijn palet ertegenaan heeft gesmeten. In zijn verbeelding ziet hij de diepere lagen, maar hij krijgt ze niet op doek. Hij heeft het verprutst. Alwéér.
Tot diep in de nacht zit de schrijver achter zijn computer. Uren achtereen heeft hij toetsen aangeslagen. Maar al wat hij voor zich ziet is één enkele zin. Negentien woorden, in delen opgesplitst door komma’s. Hij drukt op de deleteknop totdat de laatste letter van het scherm verdwenen is en schenkt nog een glas wijn in.
Maakt creativiteit eigenlijk wel gelukkig?
Kommer, kwel en creativiteit lijken onlosmakelijk met elkaar verbonden. Dat valt niet alleen uit bovenbeschreven scènes af te leiden, maar ook uit overtuigingen die een deel van de samenleving nog steeds over kunstbeoefenaars uitstrooit: Leuke liefhebberij, maar er valt geen droog brood mee te verdienen. Het grote succes is slechts voor enkelen weggelegd. Kunstenaars zouden beter een degelijk beroep leren. Op den duur leiden ze allemaal aan een depressie of geraken aan de drank.
Het is natuurlijk waar dat een kunstenaar (lees evengoed: schilder, schrijver, fotograaf, tatoeëerder, muzikant, acteur, regisseur, danser, ontwerper, tekenaar, beroepsmatig uitgeoefend dan wel op amateuristische basis, hier zowel mannelijk als vrouwelijk bedoeld) worstelt met zichzelf en met zijn ideeën. Twijfels en angsten stapelen zich op wanneer zijn gedachten hem influisteren dat hij slecht presteert. Paniek grijpt hem bij de keel omdat hij zich identificeert met hetgeen hij maakt. Hij creëert vanuit het diepste van zijn wezen. Want zie, creëren is zijn manier van spuien. Zijn wijze van spreken en een boodschap doorgeven opdat hij eindelijk begrepen wordt. Een kunstenaar wil begrepen worden!
Natuurlijk hoopt hij dat zijn werk gewaardeerd wordt. Dat hij (ooit) zijn levensonderhoud ermee kan verdienen. Wie wil dat niet? Maar een creatieveling doet wat hij doet omdat hij wordt geroepen door zijn ziel. Hij maakt wat hij maakt omdat hij niet anders kan. Hij voelt, doorleeft, ondergaat en brengt tot stand.
Creativiteit voor een schepper is als zonlicht voor de aarde. Als water voor de vissen. Creativiteit is leven. En omdat het leven is, dient de fantasierijke geest alle uitdagingen die hem worden voorgeschoteld te omarmen: Liefde, vreugde, genot en geluk. Maar ook: gemis, ziekte, woede, afwijzing, verdriet, oorlog en dood. Hij moet leren datgene wat onontkoombaar is onder ogen te zien om vervolgens de vertaalslag naar zijn creaties te kunnen maken. Die confrontatie kan heftig zijn. Zo heftig dat de kunstenaar er geen raad mee weet. Derhalve leidt creativiteit niet alleen tot geluk, maar ook tot pijn en worsteling. Maar als hij de brokstukken bijeen weet te schrapen en het hem lukt om te herschikken, kan er iets nieuws ontstaan. Iets wonderbaarlijks.
Wist u dat veelal de mooiste werken gemaakt worden nadat de kunstenaar de bodem heeft geraakt?
Een creatieveling wil presteren naar beste kunnen. Dat is niet anders dan bij degenen die van zichzelf vinden dat ze een deugdelijk beroep uitoefenen of een praktische invulling van hun tijd nastreven. Hij staat met dat voornemen op en gaat ermee slapen. Begrijpt u mij niet verkeerd, degelijke betrekkingen zijn net zo waardevol als creatieve beroepen. Mocht u al een onderscheid willen maken gelijk een deel van de maatschappij dat doet, weet dan dat mijns inziens het een niet zonder het ander kan. Immers, alles is een. Ik oordeel dus niet.
Ik scherp hier slechts mijn toon omdat ik mijn bestaansrecht ontleen aan de inspiratie van een speelse geest. Was ik niet gecreëerd, had ik mijn verhalen niet op het internet kunnen uitdelen. En dan… Wie had u dan moeten vertellen dat creativiteit het kloppend hart van de kunstenaar is?
Een creatieveling wil presteren naar beste kunnen. Dat is niet anders dan bij degenen die van zichzelf vinden dat ze een deugdelijk beroep uitoefenen of een praktische invulling van hun tijd nastreven. Hij staat met dat voornemen op en gaat ermee slapen. Begrijpt u mij niet verkeerd, degelijke betrekkingen zijn net zo waardevol als creatieve beroepen. Mocht u al een onderscheid willen maken gelijk een deel van de maatschappij dat doet, weet dan dat mijns inziens het een niet zonder het ander kan. Immers, alles is een. Ik oordeel dus niet.
Ik scherp hier slechts mijn toon omdat ik mijn bestaansrecht ontleen aan de inspiratie van een speelse geest. Was ik niet gecreëerd, had ik mijn verhalen niet op het internet kunnen uitdelen. En dan… Wie had u dan moeten vertellen dat creativiteit het kloppend hart van de kunstenaar is?
Dyamos

Laat ik het anders neerschrijven. Weeg het belang van volgorde als bij het

Bij het aanbreken van de ochtend gloorde het inzicht aan de horizon. Mazzelaar had me een prachtig cadeau gegeven. Zijn gezelschap, aandacht en liefde had een geluksgevoel in mij aangewakkerd. Een gevoelgevoel dat zich niet in een schilderij liet vatten. Lachend begroette ik de dag als was het de eerste van mijn naleven en prees mijzelf een heuse mazzelaar.

Niet van deze Wereld is een website van Dyamos van Catharno… een verhalenverteller die is neergestreken op de Algemene Begraafplaats van Maastricht en niet van deze wereld is.

Hij dist verhalen op van slapende zielen, welke hij graag mag romantiseren tot nieuwe vertellingen.