Alles en iedereen stond met de vogels op en met ging met de maan ging slapen, behalve dan diegenen die de nacht voor de dag hoorden aan te zien. Hoe dan ook, de spelregels waren voor alle deelnemers in het veld helder. Planten, dieren en mensen, iedereen begreep wat de bedoeling was. Totdat Tijd zich ermee ging bemoeien.

Met het vallen van de sneeuw werd de winter ingeleid, de bloesem aan de bomen kondigde de lente aan en de rozenbloei stak de kop op in de zomer. Dat er gure herfstwinden woeien zag men aan de kleurrijke bladeren die de bomen van zich afschudden. Ja, Moeder Natuur had het goed georganiseerd… lange tijd voordat verstandelijke vermogens zich aan instincten wisten op te dringen. In de koude trok men zich terug en met het lentezonnetje kwam het leven weer tot leven. Totdat Tijd zich ermee ging bemoeien.

Zeker, Tijd had zo zijn voordelen. Het maken van afspraken werd makkelijk en op gezette momenten bijeenkomen om zaken te doen bleek vruchtbaar. Het leverde winsten op. En dat klonk de mens als muziek in de oren, want door profijt liet hij zich graag leiden. Maar zie, Tijd was geraffineerd. Geduldig ook. Stukje bij beetje nestelde hij zich in het menselijk brein en wachtte af. Totdat hij Vrijheid in een agenda’s en schema’s wist op te sluiten. Tijd kreeg de controle over het leven in zijn schoot geworpen door een dagboek. Een dagboek dat de mens deed geloven dat een mooie toekomst afhankelijk was van planning en overzicht, opdat men het onverwachte zoveel mogelijk kon afwenden.

Uitvindingen om op de hoogte te blijven van hetgeen zich nog moest aandienen werden technischer en gekker. Spontaniteit werd opgeofferd. Nooit eerder kon men zo nauwkeurig bepalen wanneer te eten, drinken, pauzeren, ontspannen, mediteren, of te roken. Om ruimte te scheppen en tijd met elkaar door te brengen werden afspraken gemaakt. Er waren zelfs mensen die tijd reserveerden om elkander te kunnen beminnen. Waar een agenda toch niet allemaal in kon voorzien.

Laat ik het anders neerschrijven. Weeg het belang van volgorde als bij het

Wellicht is het raadzaam om het onheil dat agenda heet af en toe in de verdomhoek te smijten zodat het spontane Nu de gelegenheid krijgt om deel te nemen aan het leven.

Het Nu laat zich namelijk niet in een planning vatten, al zijn er zat mensen die dit proberen.

Niet van deze Wereld is een website van Dyamos van Catharno… een verhalenverteller die is neergestreken op de Algemene Begraafplaats van Maastricht en niet van deze wereld is.

Hij dist verhalen op van slapende zielen, welke hij graag mag romantiseren tot nieuwe vertellingen.