Vasteloavend in Mestreech

Op het Vrijthof klinken de oorverdovende schoten van het “Momus kanon” waarna de Patrones van het Maastrichter Carnaval omhoog wordt gehesen. “T Mooswief.” Een rondborstig marktwijf dat symbool staat voor hen die in dagen van weleer hun groenten op de markt poogden te slijten. Drie dagen lang zwaait den Prinsen des Carnavals de scepter. Samen met zijn Tempeleers begroet hij vanaf het bordes voor het Theater “d’n Ingel vaan Mestreech” en aanschouwt hij de “Boonte Störrem” die hossend voorbij trekt. Wind, storm, of regen, geen beschonken fanfare die zich laat weerhouden om de lofzang voor de “Vasteloavend” te blazen. En zoals een heuse “zaate hermenie” betaamt, trekken ze in vol ornaat naar buiten. Want buiten, daar gebeurt het.

Als de duisternis valt laten duizenden lampjes hun lichtjes schijnen. Ze deinen tussen de dwarrelende confetti op het ritme van de percussiebands. De rood-geel-groene kostuums kennen de regenboogcreaties niet, maar ze walsen met hen op de pleinen als waren het hun beste vrienden. Dorstige maskers laten de glazen vullen daar waar de schorre kelen noten slaken die naast de toonladders grijpen. Met het stromen van het bier wankelt de bodem onder hun voeten. Met het wankelen van het evenwicht, groeit het houvast aan elkander. En met het houvast aan elkander, groeit de saamhorigheid.

Natuurlijk reikt het carnavaleske gedruis over de stadsgrenzen. In heel Brabant en Limburg is men ervan ondersteboven. Daarom wens ik ook eenieder die op welke manier waar dan ook uiting geeft aan het Carnaval drie fantastische dagen toe. Maar ik ben destijds nou eenmaal neergestreken op de begraafplaats aan de Tongerseweg en dus mag ik genieten van de Maskerade in een van Neerlands oudste steden. En genieten zal ik, want op dagen als deze danst iedereen met iedereen. Op dagen als deze houdt iedereen van iedereen.

Laat ik het anders neerschrijven. Weeg het belang van volgorde als bij het

Ach mensen, hoe mooi zou het zijn als het elke dag “Vastelaovend in Mestreech” was.

Niet van deze Wereld is een website van Dyamos van Catharno… een verhalenverteller die is neergestreken op de Algemene Begraafplaats van Maastricht en niet van deze wereld is.

Hij dist verhalen op van slapende zielen, welke hij graag mag romantiseren tot nieuwe vertellingen.